بسم الله الرحمن الرحیم

              دوستان عزیز اگر من با صمیم قلب از ارتباط با خالق خودم و شما استفاده  بی حد و حصر نکرده بودم و از او الطاف بسیار ندیده بودم ؛مسلم بدانید که شمارا به ارتباط با او جل و علی تشویق نمی کردم ؛و نمی گفتم که تنها به او تکیه کنید و همیشه و همه جا از او یاری بخواهید و او را به احوال خویش و دیگران کاملا آگاه بدانید و اینرا باور کنید که برهمه چیز قادر است و وقتی اینرا باور کردید چقدر راحت میشوید از دغدغه ها ،از بیقراریها از نداشتنها ،و از هر آنچه که شما را به آشفتگی و سراسیمه گی وامیدارد رها میشوید و دل شما به اینکه خالق شما با شما ارتباط دارد مانند طنابی که به یک جایگاه سستی ناپذیر متصل است قرص و محکم میشود و حالاتی که شخص در این موارد به دست می آورد به راستی  باید که تجربه کرد و قابل توصیف نیست و همانگونه که خود خداوند کریم قابل توصیف نیست و بشر نمیتواند وجود خالق خویش را به  تمامه درک کند حالاتی هم که در ارتباط با او به شخص دست میدهد قابل توصیف نیست .
              زمانیکه به یاد او جل و علی  لحظه ها سپری میکنم گویا تنها اوقاتی است که بیهوده از دست نداده ام و نگران این نیستم که چیزی را از دست داده ام چون او میتواند همه کاستیها را با عنایتی لحظه ای و کمتر از لحظه جبران کند پس نگران چه چیزی باشم و از چه چیزی بترسم او که اگر بخواهد تمام اسباب را بی اثر میکند و اگر بخواهد از هیچ سبب ایجاد میکند پس چه خیالات باطلی است اینکه گمان کنم لحظاتی که به یاد و ذکر او مشغولم از دنیا عقب مانده ام از دیگران کمتر خواهم داشت و دیگران در متاع دنیا از من پیشی خواهند گرفت
              از طرفی چه بسیار از متاع دنیا که جز درد سر و اتلاف وقت و ایجاد کننده وظیفه سنگین چیزی نیست و به نظر بندگان خدا نعمت  است و در آن زمان در حق این بنده جز ضرر و زیان چیزی نیست و صلاح برای این بنده تهی دست بودن از آن نعمت است
                                                                                        الحمدلله رب العالمین