بسم الله الرّحمن الرّحیم
هر نفسی که کشیده میشه قدمی به سوی مرگ برمیداریم ،یعنی وقتی که دیگه زمان تمامه و هر کاری کردیم و هر چی که بودیم دیگه فاتحه .
حالا فکر میکنیم که هستیم و اصلاً دلمون نمیخواد به این فکر کنیم که عزیزترین کسانمون ممکنه که قبل از ما به دیار ابدی سفر کنند ، ولی باید فکر کرد به اینکه هر اتّفاقی ممکنه بیفته و خدای مهربان و حکیم برای اینکه برای بشر روزها و شبها قابل تحمّل بشه خیلی از اسرار رو از افراد معمولی مخفی نموده و به طور معمول از غیب خبر ندارن ،اگه مثلاً بدونیم که چند ماه دیگه فلان اتّفاق برای یکی از عزیزانمون خواهد افتاد ، زندگی از حالت طبیعی در میاد و تحمّل لحظات برامون دشوار میشه .
و از طرفی چقدر مقدّمه برای مرگ یه عزیز برامون قرار میده ،سفیدی موی سر و صورت ،چروکی پوست و پیر شدن ، تغییر صدا و سکته ها ی خفیف و بیماریهای مزمن و غیره و غیره .
بله ، همه ی اینها علامتند و به اطرافیان هشدار میده که این بنده خدا یه مراحلی رو گذرونده و به انتهای خط داره نزدیک میشه .
میخواید بگید که : امّا بعضی از مرگها هم علامت نداره مثل تصادف و غرق شدن و غیره .
و لی باید عرض کنم که مرگ دیگران در موارد مشابه باز اعلام خطره و علامت حساب میشه ؛مثلاً اینکه در مسافرتهای دیگه وقتی تصادف هست ؛ و بعضی از مسافرها که میروند و برنمیگردند و دچار حادثه میشوند ،همه و همه علامته دیگه ؛البتّه به نوعی مگه نه .
خلاصه اینکه قدر اطرافیان رو بدونید و فرصتی رو که برای در کنار هم بودن دارید از دست ندید ،و اگر کاری کردید که وجدانتون ناراحته سعی کنید تا قادر هستید جبران کنید .
از زمانیکه براتون باقی مونده برای آخرت هم توشه ای بردارید که دیار ابدی به توشه و آذوقه بیشتر نیاز داره تا سرای موقّت دنیا و روزگار گذرا.
پیشنهاد : قبض آب یا برق یا گاز یه خانواده ی نیازمند رو براتون بفرستم و شما هم اونرو بپردازید ،چطوره ،فکر کنم که پیشنهاد جالبیه مگه نه ؟ التماس دعا و یاعلی
